Impeccable Emotions : ભાવસરિતા

Impeccable Emotions: ભાવસરિતા [For English Version: Scroll Down]

આપણી લાગણીઓ ને બિન્દાસ વ્યક્ત કરવી એ આપનો મૂળભૂત અધિકાર છે. આ હું જાણતો હતો પણ માનતો અને સમજતો તો કદાચ આ કુદરત ને જોઈ ને જ થયો. 

સવાર પડે અને સુરજ ઉગે, આ ઉગતા સુરજ ને આવકારવા પ્રભાત કેટલી સજી ધજી ને ઉભી રહે, એ કેસરી ઝાંખી, પેલા ઉડતા પંખીઓ નો કલરવ તો સોના માં સુંગંધ ભેળવે અને એમાં જયારે આરુષ નું ધરતી પર આગમન થાય ને તરત જ પેલા પારીજાત ના ફૂલો નતમસ્તક થઇ ને શ્વેત પછેડી પાથરી દે. શું આમાં કઈ લાગણી ને કુદરતે છુપાવી છે? 

આ બધું આવું ને આવું જ હરરોજ થાય, અને  દરવખતે લાગણીઓ ના ઉમળકા તો અલગ જ હોઈ પાછા. ખરેખર મને ઈર્ષા થઇ કે આટલું નિખાલસ તો કુદરત જ હોઈ શકે. આશ્ચર્ય એ પણ થયું કે લાગણી ઓ વ્યક્ત કરવા માટે તો ઈશ્વરે એ સરસ મજાનું હૈયું પણ આપ્યું, પણ એનો ઉપયોગ છુપાવા માટે વધારે થયો નહિ કે ખળખળ વહેવા દેવા એ ધોધ ને જે નો જન્મ માત્ર વહેવા માટે જ થયો છે. 

લાગણી ઓ બાંધીએ તો એ બંધિયાર તળાવ ની જેમ સીમિત થઇ જાય, એનો વ્યાપ વધારી ને એના ઉપર વહેતા રહેવું એ જ સાચુ સન્માન છે એ બંધ પડેલી યાદો અને અધુરી રહેલી ઝંખનાઓ માટે.

એક પ્રયાસ મારા લાગણીઓ ને તમારા સુધી પહોંચડવા માટે સહર્ષ સ્વીકારજો. એક અધુરી શબ્દ સરિતા પૂરી કરું છું.

વેદના મારી જીવન સંગીની હતી,
મેં તો સતત એની યાદ ઝંખી હતી,
પ્રેમ નું ઉપવન હતું આ મન છતા,
એ પ્રેમ ની ચારેય તરફ તંગી હતી…

ઉદાસી ક્યાંક ડુસકા ભરતી હતી,
ભારે હૈયે કશુંક  વિનવતી હતી,
રૂમાલ ની હાજરી હોવા છતા, 
એ હથેળી ની ચારે તરફ તંગી હતી...

સવાર તો સવારે જ પડતી હતી,
મારે મન નિશા તો સાવ અમસ્તી હતી,
અજવાળું તમારી યાદો નું હોવા છતાં,
એ સુરજ ની ચારે તરફ તંગી હતી...

સુના મન માં એક વ્યથા હતી,
મારા આ શબ્દો માં તું એક કવિતા હતી, 
કહેવું અને વહેવું હતું ઘણું છતાં,
એ હૈયા ની ચારે તરફ તંગી હતી....

- પ્રણવ  

It is our born right to express our impeccable emotions right away. I know this since being myself mature enough, but understanding and conviction about this theoretical knowledge only came after studying and observing this beautiful nature which covers us and our mother earth.

Each day when Sun rises, Morning prepare itself to devote its divine respect in to the feet of beautiful rising Sun. That lovely dawn with orange shining, those flying birds in that calm breeze of wind and their chirp is simply creates a spellbinding environment across the horizon. At last on the arrival of the first rays of the sun [Arush] those night flowers [Parijat] bow down and sacrifice themselves on the land for establishing a bed of purity further symbolized in spectrum of white color. Tell me, which emotion the nature has hide here? What is missing here? Nothing my dear friend. What a pure exhibition of emotions without any checks and balances.

All this happens in routine, day in day out. It happens in our livelihood, but every times the severity of emotions are at another height. I really be jealous out of this, and murmur that only nature can be such innocent in expressing emotions, not human. Even though the almighty blessed us with a beautiful heart but we seldom use it to hide the emotion not to express it as if it is pure stream of flow. Emotions can only be enjoyed and respected if we float on it endlessly and ever. As emotions are only born to flow not to behold.

If we restrict the emotions, it turns to a water reservoir, a lake or a pond and at last turn to a puddle. Which can be easily polluted and get muddy. Who likes that!!!!. Emotions should be extended up to horizon and only represents the infinity. Be in the state of boundary less emotion is the true respect towards our own emotions which represents those enclosed memories and incomplete wishes. 

Friends, A simple and heartiest attempt to share my emotions with you. Finishing an incomplete garland of words. 

Only Agony I compeer in life,
Harvesting beloved memories ever, 
Though my heart is Glen of loves,
Evidently the paucity of that love everywhere,

The spleen sobs endlessly,  
Pleading from bottom of heart heavily, 
Though the abundant existence of orarium,
Evidently the paucity of that thenar everywhere,

Morning rise at dawn only,
I only behold the night unworthy,
Though there is light of your memories,
Evidently  the paucity of that Sun everywhere, 

A grief shelters in the desolate mind,
You are the only poesy in those words,
Though wanna flow and fly a restlessly, 
Evidently the paucity of that Heart everywhere,

- પ્રણવ  

Brought to you by : Ocean Of The Emotions

Copyright 2015

Power of The Devotion : ભક્તિ ની મહત્તા

ભક્તિ ની મહત્તા : Power of The Devotion  [For English Version: Scroll Down]

આજે દિવસ એટલે અધિક અષાઢ માસ અને તિથી પૂનમ. હિંદુ સંસ્કૃતિ માં પૂનમ અને અમાસ નું મહત્વ તો ઘણું. આ કદાચ એક જ એવી સંસ્કૃતિ હશે કે જે શરદ પૂનમ પણ ઉજવે અને અંધારી રાતે અજવાળું લાવતી એ દિવાળી ની અમાસી રાત પણ ઉજવે.

મને પણ થયું કે લાવ ને આજ મારા મન ને વાચા આપું, ને આ પથરાયેલા અજવાળા માં થોડો ભક્તિ નો પણ પ્રકાશ ફેલાવું. આ ચંદ્ર સાથે નું મારું ખુલ્લું યુદ્ધ ખરું પણ ચંદ્ર ને ગમે એવું. આ ચંદ્ર પણ બિચારો પણ સુરજ ની ભક્તિ થી જ શીતળતા પામે અને આપણ ને એના પૂર્ણ હોવા ના પુરાવા મહિના માં એક વાર આપી જાય.

ભક્તિ ની શક્તિ અમાપ અને અફાટ હોઈ છે. આપણે આ બધું જ અનુભવીએ અવાર નવાર પણ આપણા માનસપટલ પર એ ક્ષણિક જ રહે છે.  હું આ મોકો ગુમાવીશ નહિ. એટલે જ તો કંઇક રસપ્રદ મેં વાંચ્યું અને મન માં ઉતાર્યું એ તમારી સમક્ષ લઇ ને આવ્યો છું. પ્રસાદ સમજી ને સ્વીકારશો તો હૈયે પ્રકાશ થતા વાર નહિ લાગે.

ચાલો લઇ જાઉં એક નાનકડી શબ્દ સફર પર, આનંદ પણ થશે અને અંદર ઉજાસ પણ થશે.

=================================
અન્ન બને પ્રસાદ ક્ષણ માં,
જયારે ભક્તિ ભળે અન્ન માં,

જળ બને ચરણામૃત ક્ષણ માં,
જયારે ભક્તિ ભળે જળ માં,

અગ્નિ બને દીપક ક્ષણ માં,
જયારે ભક્તિ ભળે અગ્નિ માં,

ભૂખ બને ઉપવાસ ક્ષણ માં,
જયારે ભક્તિ ભળે ભૂખ માં,

યાત્રા બને તીર્થયાત્રા ક્ષણ માં,
જયારે ભક્તિ ભળે યાત્રા માં,

સંગીત બને કીર્તન ક્ષણ માં,
જયારે ભક્તિ ભળે સંગીત માં,

ગીત બને ભજન ક્ષણ માં,
જયારે ભક્તિ ભળે ગીત માં,

ઘર બને મંદિર ક્ષણ માં,
જયારે ભક્તિ ભળે ઘર માં,

વિશ્વાસ બને શ્રદ્ધા ક્ષણ માં,
જયારે ભક્તિ ભળે વિશ્વાસ માં,

કાર્ય બને કર્મ ક્ષણ માં,
જયારે ભક્તિ ભળે કાર્ય માં,

કર્મ બને સેવા ક્ષણ માં,
જયારે ભક્તિ ભળે કર્મ માં,

માનવ બને સંત ક્ષણ માં,
જયારે ભક્તિ ભળે માનવ માં,
=================================

છેલ્લી પંક્તિ માં અતિશયોક્તિ વરતાય ખરી પણ મુશ્કેલ તો નથી જ. ખાલી ભક્તિ નો ભાવ જ આ દિશા માં આપણ ને પદાર્પણ કરાવે એટલે ઘણું ખરું મળી જાય.

Power of The Devotion: 

This post I wrote in my mother tongue exactly before 15 days in the "Adhik Ashadh" as per the Hinud Lunar Calendar. That was Full Moon Day [Purnima]. 

Today is the New Moon Day, the very FIRST Day "आषाढस्य प्रथम दिवस्य्" of the Hindu Lunar Calendar Month "Ashadh". This month indeed an auspicious month according to Hinduism. In this month devotees are celebrating The Krishna returning to home on 2nd day of the "Ashadh". Likewise all human, lord Krishna used to visit his maternal uncle for a Vacation and then returning back to home. This sounds very innocent. This month is also the month of making our own-self ready for the festive and spiritual moods for coming months which are "Shrawan, Bhadarvo and Aaso". So in order to keep that momentum I decided to translate my post on this day.

Hindu culture is the unique in certain sense, they equally celebrate and respect Full Moon Day and No Moon Day. They rejoice "Sharad Purnima" [The Biggest Full Moon Day] and at the same time "Diwali" [The No Moon Day] by lighting millions of lamp to kill the utter darkness with equal harmony and devotion. They have same respect to the BRIGHTNESS and DARKNESS. Isn't it the TRUE DEVOTION behind this emotion and action?

This really encouraged me to give voice to my thoughts and spread some more light of DEVOTION in this already spread brightness. By doing so I am just right away battling with this rising moon on the first day of this hindu month, but I am sure that the Moon indeed like my battle and the bright and calm symbol of light will appreciate and accept my battle. The Moon himself blessed by the eternal and diving and flawless light of the Sun that is only possible due to his DEVOTION and FAITH in the Sun. And that is why The Moon gives us the best evidence of his completeness once in every month on the Full Moon Day. 

We all believe that the Power of Devotion is immense and infinite. We all experience the same frequently in our routine life, but how long it resides there? I think just for few moments or glimpse. I will capitalize on this opportunity, i read something very interested and enchanting and imbibed it within. So thought of to share with all of you. Hope that you all will appreciate it. This will surely enlighten your heart with divine brightness of Devotion. 

Let's have a small word voyage, you will feel joyous, Let there be light within.....

When BHAKTI enters FOOD,
FOOD transforms to PRASAD,

When BHAKTI enters WATER,
WATER transforms to CHARNAMRIT, [HOLY WATER]

When BHAKTI enters FIRE,
FIRE transforms to DIVINE LAMP,

When BHAKTI enters HUNGER,
HUNGER transforms to FAST,

When BHAKTI enters TRAVEL,
TRAVEL transforms to PILGRIMAGE,

When BHAKTI enters MUSIC,
MUSIC transforms to KIRTAN,

When BHAKTI enters SONG,
SONG transforms to HYMN,

When BHAKTI enters HOME,
HOME transforms to TEMPLE,

When BHAKTI enters TRUST,
TRUST transforms to FAITH,

When BHAKTI enters ACTUS,
ACTUS transforms to KARMA,

When BHAKTI enters KARMA,
KARMA transforms to SERVICE,

When BHAKTI enters HUMAN,
HUMAN transforms to SAINT

Last lines exhibit exaggeration but not impossible. True spirit and right direction will definitely become charioteer in the journey of true devotion towards the Supreme Power. 

Yet It is not late. 

Let there be Light forever.

Brought to you by : Ocean Of The Emotions

Copyright 2015

GOD -- The Only Witness !!!

Am always there beneath you,

How come one worship me in stones?

Covering up yours eyes of wisdom

How come one find me as blind?

Am the knowledge in this universe

How come one model me as stranger?

Am remembered enormous times,

How come one forget me at the right time?

Friends,

Recently I came across a very interesting and emotional mythological conversation from the episode of The Great and Epic Mahabharata. 

We all know the one side of the truth, I mean most of the time the reflected or interpreted truth. But the eternal TRUTH should not have different version. It is should be singleton, an unique and the only projection. Human has tendency to ask question. If question arise from the harmless curiosity then it holds the strength and power. But if it is derived from the harmful and selfish skepticism it leads to resistance. 

A wonderful explanation by the Lord Krishna himself to resolve curiosity of Uddhavji to resolute guideline for resonating the empowerment of FAITH in GOD or someone in whom we devote ourselves selflessly. 

I urge all of you to swim across this stream of dialogues at least once following 

======================================================================

From his childhood, Uddhava had been with Krishna, charioting him and serving him in many ways. He never asked for any wish or boon from Sri Krishna. 

When Krishna was at the verge of completing His Avatar, he called Uddhava and said,‘Dear Uddhava, in this avatar of mine, many people have asked and received boons from me; but you never asked me anything. Why don’t you ask something now? I will give you. Let me complete this avatar with the satisfaction of doing something good for you also’.

 

Even though Uddhava did not ask anything for himself, he had been observing Krishna from his childhood. He had always wondered about the apparent disconnect between Krishna’s teachings and actions, and wanted to understand the reasons for the same. 

He asked Krishna, ‘Lord, you taught us to live in one way, but you lived in a different way. In the drama of Mahabharat, in the role you played, in your actions, I did not understand many things. I am curious to understand the reasons for your actions. Would you fulfil my desire to know?’

 

Krishna said, ‘Uddhava, what I told Arjuna during the war of Kurukshetra was Bhagavad Gita. Today, my responses to you would be known as ‘Uddhava Gita’. That is why I gave this opportunity to you. Please ask without hesitation.’

 

Uddhava starts asking – ‘Krishna, first tell me who is a real friend?’ 

 

Krishna says, ‘The real friend is the one who comes to the help of his friend in need even without being called’.

 

Uddhava: ‘Krishna, you were a dear friend of the Pandavas. They trusted you fully as Apadhbhandava (protector from all difficulties). Krishna, you not only know what is happening, but you know what is going to happen. You are a great gyani. Just now you gave the definition of a true, close friend. Then why did you not act as per that definition. 

[Following questions articulated by Uddhavji, off-course they all rose from the curiosity]

• Why did you not stop Dharmaraj (Yudhishtra) from playing the gambling game? Ok, you did not do it; 
• Why did you not turn the luck in favour of Dharmaraj, by which you would have ensured that dharma wins. You did not do that also. 
• You could have at least saved Dharmaraj by stopping the game after he lost his wealth, country and himself. 
• You could have released him from the punishment for gambling. Or, you could have entered the hall when he started betting his brothers. You did not do that either. 
• At least when Duryodhana tempted Dharmaraj by offering to return everything lost if he betted Draupadi (who always brought good fortune to Pandavas), you could have intervened and with your divine power you could have made the dices roll in a way that is favorable to Dharmaraj. Instead, you intervened only when Draupadi almost lost her modesty and now you claim that you gave clothes and saved Draupadi’s modesty; how can you even claim this – after her being dragged into the hall by a man and disrobed in front of so many people, what modesty is left for a woman? 
• What have you saved? Only when you help a person at the time of crisis, can you be called ‘Apadhbandhava’.  If you did not help in the time of crisis, what is the use? Is it Dharma?’  

As Uddhava posed these questions, tears started rolling from his eyes.

 

These are not the questions of Uddhava alone. All of us who have read Mahabharata have these questions. On behalf of us, Uddhava had already asked Krishna.

 

Bhagavan Krishna laughed. ‘Dear Uddhava, the law of this world is: ‘only the one who has Viveka (intelligence through discrimination), wins’. While Duryodhana had viveka, Dharmaraj lacked it. That is why Dharmaraj lost’.

 

Uddhava was lost and confused. 

[Following responses articulated by The Lord Krishna, off-course not at all any Justification, just prevailing of TRUTH. A lone truth resided beneath the act of Justice]

Krishna continues '

• While Duryodhana had lots of money and wealth to gamble, he did not know how to play the game of dice. That is why he used his Uncle Shakuni to play the game while he betted. That is viveka. Dharmaraj also could have thought similarly and offered that I, his cousin, would play on his behalf. If Shakuni and I had played the game of dice, who do you think would have won? Can he roll the numbers I am calling or would I roll the numbers he is asking. Forget this. I can forgive the fact that he forgot to include me in the game. 
• But, without viveka, he did another blunder. He prayed that I should not come to the hall as he did not want me to know that through ill-fate he was compelled to play this game. He tied me with his prayers and did not allow me to get into the hall; I was just outside the hall waiting for someone to call me through their prayers. 
• Even when Bheema, Arjuna, Nakula and Sahadeva were lost, they were only cursing Duryodhana and brooding over their fate; they forgot to call me. 
• Even Draupadi did not call me when Dusshasan held her hair and dragged her to fulfill his brother’s order. She was also arguing in the hall, based on her own abilities. She never called me. 
• Finally good sense prevailed; when Dusshasan started disrobing her, she gave up depending on her own strength, and started shouting ‘Hari, Hari, Abhayam Krishna, Abhayam’ and shouted for me. Only then I got an opportunity to save her modesty. I reached as soon as I was called. I saved her modesty. 
• What is my mistake in this situation?

 ‘Wonderful explanation, Kanna, I am impressed. However, I am not deceived. Can I ask you another question’, says Uddhava. 

Krishna gives him the permission to proceed.

 

'Does it mean that you will come only when you are called! Will you not come on your own to help people in crisis, to establish justice?’, asks Uddhava.

 

Krishna smiles. ‘Uddhava, in this life everyone’s life proceeds based on their own karma. I don’t run it; I don’t interfere in it. I am only a ‘witness’. I stand close to you and keep observing whatever is happening. This is God’s Dharma’.

 

[Now Curiosity of Uddhavji reaches to different height,  still without being skeptical]

‘Wow, very good Krishna. In that case, you will stand close to us, observe all our evil acts; as we keep committing more and more sins, you will keep watching us. You want us to commit more blunders, accumulate sins and suffer’, says Uddhava.

 

Krishna says.’Uddhava, please realise the deeper meaning of your statements. When you understand and realize that I am standing as witness next to you, how could you do anything wrong or bad. You definitely cannot do anything bad. You forget this and think that you can do things without my knowledge. That is when you get into trouble. Dharmaraj’s ignorance was that he thought he can play the game of gambling without my knowledge. If Dharmaraj had realized that I am always present with everyone in the form of ‘Sakshi’ (witness), then wouldn’t the game have finished differently?’

 

Uddhava was spellbound and got overwhelmed by Bhakti. 

======================================================================

What a deep philosophy. What a great truth! Even praying and doing pooja to God and calling HIM for help are nothing but our feeling/belief. When we start believing that nothing moves without HIM, how can we not feel his presence as WITNESS? How can we forget this and act? 

Throughout Bhagavad-Gita, this is the philosophy Krishna imparted to Arjuna. He was the charioteer as well as guide for Arjuna, but he did not fight on his own.’

Realize that Ultimate Sakshi/ Witness within & without you! 

And Merge in that God-Consciousness! 

Discover Thy Higher Self- The Pure Loveful & Blissful Supreme Consciousness!

तत् त्वम् असि II

Or

तत्त्वमसि II

Interpreted as  "You are that" Or "That you are"

A small creation for all ignorant like us, kindly appreciate 

 

હતો હું સાવ બાજુ માં જ તમારી, 

ખબર નહિ કેમ મને પથ્થરો માં પૂજ્યો ?

અણસમજ ની આંખો બંધ કરી તમારી, 

ખબર નહિ કેમ મને આંધળો સમજ્યો?

જાણબાર કશું નથી આ જગત માં મારી, 

ખબર નહિ કેમ મને અજાણ્યો ગણ્યો?

અનેક વાર સ્મરણ માં આવી તમારી, 

ખરા સમયે 

ખબર નહિ કેમ મને ક્ષણ માં વિસાર્યો?

Brought to you by : Ocean Of The Emotions

Copyright 2015

मातृ देवो भव् :- મઁI

"મઁI"   [The Mother : Scroll Down for English version]

"મઁI" શબ્દ સંભાળતા જ એમાં સમાઈ  જવાની ઈચ્છા થઇ જાય. જેમાં થી બધું સર્જાઈ અને જેમાં સઘળું સમાઈ જાય એ નું નામ "મઁI". આ એક એવું વ્યક્તિત્વ કે એક એવો સંબંધ જેમાં અહમ અને અભિમાન નો છાંટો પણ સુદ્ધા જોવા ના મળે. "મઁI" ખાલી પ્રેમ અને સંસ્કાર નું સિંચન નથી કરતી પણ "મઁI" સાહસ નું બીજ પણ રોપે છે. "મઁI" સાથે નો આપનો સંબંધ આપણા સાક્ષાત્કાર પહેલા આકાર લે છે અને કદાચ એ "મઁI" જ કરી શકે. એક એવો સંબંધ જેના મૂળમાં માત્ર પ્રેમ અને કરુણા જ હોઈ છે. સમજણ તો આપણા થી યોજનો દુર હોઈ એવા સમયમાં પણ એનું વહાલ એના ઉદર માં આકાર લેતા માતૃત્વ સુધી સતત શ્વાસ અને રક્ત અને શક્તિ સ્વરૂપે અવિરત પહોંચતું રહે. આપણે સૌ એક વાર શરીર થી જન્મ લઇ એ પણ "મઁI" તો  એક જીવતર માં કેટલી વાર જન્મ લે છે. "મઁI" એક જ રહે પણ એના વહાલ ના દરિયા ની ગહેરાઈ અને ઘૂઘવાટા બદલાતા રહે અને સમયાંતરે એ અલગ જ ઉંચાઈ એ પણ પહોંચી જાય. 

આખું જીવન આપણી આંખમાં માત્ર અને માત્ર હરખ અને હાસ્ય જોવા તરસતી એ મઁI ની આંખો આપણા જન્મ સમયે આપણાં પહેલા રુદન ની કામના પણ કરતી હોઈ છે. કેટલું વૈવિધ્ય પૂર્ણ આ કહેવાય અને ક્યારેક સમજાય પણ નહિ, પણ આ માટે તો "મઁI" જ બનવું પડે. આખી દુનિયા પ્રસવ સમયે એ પૂછતી હોઈ કે "દીકરી છે કે દીકરો"  ત્યારે "મઁI" તો માત્ર એમ જ પૂછે કે "બાળક બરોબર છે ને!!!". નિસ્વાર્થ પ્રેમ ની કામના આપણે આખી દુનિયા પાસે થી રાખી એ છીએ પણ એ જ નિસ્વાર્થ પ્રેમ નો અફાટ સમુંદર આપણી સામે જ માત્ર ભરતીમાં જ હોઈ અને તો પણ આપણે સાવ કોરા ના કોરા. ક્યાંક કાલે જ લખાયેલા "મઁI" પર ના ઘણા બધા લેખો અને સંદેશ ની ભરમારમાં એક હૃદય સ્પર્શી વાંચેલું વાક્ય હૈયે કોતારાઈ ગયું  કે "ઈશ્વર પણ સૃષ્ટિ ની રચના કરતા કરતા થાકી ગયો હશે અને અંતે એને "મઁI" ની રચના કરી નાખી". "મઁI" એટલે ઈશ્વરે રચેલું એક જ ગુરુ / શિક્ષક વાળું "વિશ્વમહાવિદ્યાલય". જ્યાં માત્ર શીખવા મળે  કોઈ તાસ નહિ, કોઈ અંતરાલ નહિ અને કોઈ પરીક્ષા નહિ. અહીં અંતે તો ઉતીર્ણ પણ "મઁI" થાય અને  અનુતીર્ણ પણ "મઁI" જ થાય.

મારું એક અવલોકન છે અને કદાચ એ જ મારી માન્યતા ના મૂળમાં સમાયેલુ હશે, સંતાન ના નામ પાછાળ સામાન્ય રીતે પિતા / બાપ નું જ નામ લખાય છે, કદાચ આની પાછળ આપના વિદ્વાન પૂર્વજો નું તર્ક એ હશે કે સંતાન કોઈ પણ ખરાબ કામ કરે તો "મઁI" નું નામ બદનામ કે કલંકિત ના થાય. આ બહુ જ મોટું સન્માન છે જો એ દિશા માં વિચારીએ તો. કદાચ એટલે જ સૃષ્ટિ, કુદરત, હવા, પૃથ્વી અને નદી સ્ત્રીલીંગ બની "મઁI" ના આ સન્માન ને પામ્યા છે.  આગળ લખ્યા મુજબ "જેમાં બધું જ સમાઈ જાય એ મઁI". આપણા જીવનમાં સમય સમય પર ઘણા સંબંધો જન્મ લે છે પણ "મઁI" સાથે નો આપણો સંબંધ આપણા જન્મ પેલા થી જ હોઈ છે, કદાચ એટલે જ આ સંબંધ ઈશ્વર ની આપેલી પ્રસાદી છે. જીવનમાં ક્યારેક પણ કોઈ ની પણ સાથે આપણ ને અહમ કે અભિમાન નો ટકરાવ થાય છે પણ "મઁI" સાથે તો ક્યારેય પણ નહિ. દુઃખ આવે ને પહેલું કોઈ યાદ આવે તો એ "મઁI" અને ડર આવે ને પહેલું કોઈ યાદ આવે તો એ "બાપ". યાદ આવી ગયા ને આપણા એ ઉદગારો  "ઓ મા" અને "ઓઈ બાપા". આ ખરેખર એક રમુજી પણ સ્પર્શી જાય એવું સત્ય છે. 

"મઁI" વિષે કઈ પણ લખવું એટલે હિમાલય સામે ઉભા રહી ને ઉંચાઈ ની વાતો કરવી, સમુંદર સામે ઘુઘવાટા કરવા, પવન ને સામે ગતિ અને શીતળતા ની વાતો કરવી, નદી ને પરોપકાર નો ઉપદેશ આપવો, આકાશ ને વિશાળતા ના ઉદાહરણ આપવા, વૃક્ષ ની અડગતા ને બિરદાવા અને ધરતી ને સહનશીલતા ના બોધપાઠ આપવા બરાબર છે. "મઁI" ને તો માણવા અને માનવા ની જરૂર છે. એક એવું અડીખમ સર્જન જે ઈશ્વર ના અખૂટ આશીર્વાદ અને કરુણતા સભર ઝરણા ની સમોવડુ બની ને ઉભુ રહ્યું છે સૌકા ઓથી. આથી તો કહેવાઈ છે કે જે દિવસે "મઁI" શબ્દ નો ખરો મર્મ મારી જશે એ દિવસ સમગ્ર વિશ્વ નું સંતુલન ગયા માત્ર જ સમજવું.

"મઁI" કદાચ મારી સમક્ષ આવેલો એક માત્ર શબ્દ એવો છે જેને "ચંદ્રબિંદુ" નસીબ થયું છે. આ ચંદ્રબિંદુ માત્ર મહાદેવ ના નામ માં જ જોવા મળે છે -: "ૐ નમઃ શિવાય". 

"મઁI" ને પૂજવી અને એની ભક્તિ કરવી એ ઈશ્વર ને સમર્પિત થવા જેટલું જ અનન્ય છે. બાળપણમાં આંખમાં આંસુ આવતા જ  "મઁI" યાદ આવતી હવે "મઁI" યાદ આવે ને આંખો માં આંસુ આવે. વાત્સલ્ય ની આ મૂર્તિ ને હૃદય ના એક ખૂણામાં સંભાળી ને જીવનભર રાખવી જરૂરી બને છે કદાચ એનાથી પણ પેલા નવ મહિના નું ઋણ ઓછું તો નહિ થાય પણ એક વસવસો નહિ રહે કે ઈશ્વર સામે હતો ને હું જોઈ જ ના શક્યો એને મારા માં સમાવી ના શક્યો.

Social Media ઉપર "Mother's Day" ના નિમિતે આપણે સૌએ સહૃદય ઉજવણી કરી ને વિશ્વ ની હરેક માતા ને સન્માન આપ્યું પણ ખરુ. પણ આ સાથે એક વાત દિલ અને મન માં ઉતારવાની જરૂર છે કે "મઁI" માત્ર Mother's Day માટે સર્જાયેલી નથી. એનું સન્માન કરીએ એટલું ઓછું જ છે. અને "મઁI" તો આ સન્માન ની હર હમેંશ ની હકદાર છે અને એની મહાનતા એટલી છે કે એના જીવન ના શબ્દકોશ માં હક જેવો શબ્દ જ નથી. 

વિશ્વ ની હરેક માતાઓ ને મારા કોટી કોટી વંદન. 

એક નાનકડી રચના આપણા સૌ ની એ વહાલી "મઁI" માટે, સ્વીકારશો...

અંધારું બહુ થયું 

મઁI તારી આંખો યાદ આવે છે,

શોરબકોર વચાળ 

મઁI તારા હાલરડાં યાદ આવે છે,

દોડ ભરી ઝીંદગીમાં 

મઁI તારા હાથો માં જુલવાનું યાદ આવે છે,

સમય ની થાપટોમાં  

મઁI તારું થાબડવાનું યાદ આવે છે,

ઠેસો ની આ ભરામાર વચાળ 

"ધ્યાન રાખજે દીકરા" 

મઁI તારું  એ વહાલ યાદ આવે છે,

રડાવ્યો આ જગતે બહુ

મઁI તારો એ મીઠો ઠપકો યાદ આવે છે,

તરસ હજુ ય નથી છિપાણી 

મઁI તારી એ કરુણા ની પરબ યાદ આવે છે,

"मातृ देवो भव्"

=======================================================================

The Mother, the moment you listen this great and holy word, you just wish to submerge yourself within her bosom. The one who can emerge-out and absorb-in everything is only the Mother. The Mother is indeed an unique personality and a divine relation which is never ever come under the evil the influence of ego and arrogance. The Mother is not only responsible for manifest the Love and laying down the cultural foundation, but she is also responsible for cultivating seeds of Daring and Adventure in the child. Our relation with our beloved mother started getting revolutionized before even our birth, The Mother only can do justice with that. This is the eternal bond where the roots are only Love and Mercy. Even our intellect is not exist as a fetus during that time her love and care is flawlessly reaching in form of breath and blood and energy to her womb where the Motherhood is shaping up. We take birth as a body once in life time, but The Mother born as body and mind multiple times in her lifespan. The Mother always remains what she supposed to be, but the depth of her love and vastness of her care reaches to different level with the flattering wing of the Time. 

The Mother lives with only noble selfless desire to see, feel and experience the smile and happiness of her beloved child, but contrary at the time of our birth she only expects the first ever sweet weeping sound of the new born only. Her selfless desire is indeed unique and unearthing, it is way far from our level of understanding and to experience this stream of love one need to be blessed with the role of The Mother. In any corner of the world at the time of child-birth everyone is only seeking answer of only Question indeed discriminate in nature "What is it?, a Boy or a Girl  !!!!" but at same time under the unbearable and indescribable pain the Mother utters only a question out of curiosity and with magical sparkle of light in her eyes is "How is the baby?, Is it fine and healthy? We expect selfless love from entire world but the endless ocean of the selfless love and mercy is profusely tide in front of us. Unfortunately we are so ignorant and remain unaware about it ever. I enjoyed and cherished lot of articles and poems on "Mother", but out of them one truthful and lovely figurative creation touched my heart and i engraved it there forever. It is profoundly expressed that "At last The God exhausted while creating the Universe, That is why The God envisaged and created The Great Mother". The Mother means an university with a lone teacher / mentor where you can only rise with the knowledge and learn a lot where there are no Periods, No Recesses and No Exam exists. Where only Mother either passes or fails making sure that you always win.

This is my observation and perhaps it could be the lone outcome of my fundamental belief. It is that usually we honor name of father after the first name of children. Naturally and neutrally our wise legacies had initiated this unique trend since the time of civilization to just serve great respect to Mothers. The theory here is that in case if children commit any crime and convicted,  it never touches and hurts the identity of The Mother. If we look forward in same direction perhaps that is the only reason that the Universe, Nature, Weather, Air, Earth and River termed as Feminine to achieve the grand respect of THE MOTHER. As I mentioned earlier "Where everything absorb-in is THEE MOTHER".  In our entire lifespan there are many relations blossomed like flowers in garden while our relation with our MOTHER divinely exists prior to our birth, that is why this relation is heavenly blessed as God gift to us. In the existence of our livelihood we seldom experience the conflict with every human due to the ego and arrogance but same never exists with The Mother. It is very natural emotion that when we are in terrible pain, something hurt and in grievance we only remember our Mother and while we face the fear or we are horribly scared we only remember our Father. I hope that you might have recalled those gestures and verbal expressions "Ohh Mother" [Oh Ma] and "Ohh Dady" [The Screamed One!!!]. This sounds really funny but they are very true and intense emotion of our routine reaction towards pain and fear. This is the TRUTH.

Writing on THE MOTHER is as like Explaining the definition of the great heights to the Mountains, Roaring against the Ocean's tidal waves, Talk about briskness and coolness with the Wind,  Counsel about benevolence to Mother River, Praise and Hail the firmness of the Tree and Chanting the model lesson of tolerance to the Mother Earth. "The Mother should only be respected and believed".  She is an unique and firm character who symbolizes the abundance blessing of almighty and spring of mercy since centuries. That is why it is feared that the day when the true meaning of the MOTHER dies the social equilibrium of the civilization will be at the edge of the apocalypse.

It is the only word which I have learnt and seen which has been blessed with "ચંદ્રબિંદુ" [Moon-sign in Manuscript] which is also observe in one of the famous holly name of the Lord Shiva. "ૐ નમઃ શિવાય" [Aum Namah Shivay]

To pray and worship the Mother is as equal to devote ourselves in the path of God. In our innocent childhood We usually recalled Mother when there was tears in our eyes, nowadays There are tears in our eyes whenever we recall our Mother. Mother: An Idol of Love and Care, it is essential that this should be placed in one of the corner of our heart forever. Perhaps it can't subsidize the debt of the life within womb for those cozy nine months but it will eliminate the scruple that there is GOD in front of me and how much ignorant I was that I could not ahold THEE.

With all due respect We all have celebrated the Great Day "Mother's Day" and pay our regard to all the Mothers. But at the same time we should keep one thing in our mind and heart is that the Mother does not exist only for "Mother's Day", Degree of our respect measures below par regardless of whatever greater way we respect her. Mother should receive this great respect forever and greatness of her is that she never lives with the word "RIGHT", it does not  even exist in her dictionary. 

With Respect to all Great Mothers, 

A small creation to over dear and adorable "Mother", please accept and appreciate,

Darkness everywhere,

Mother, I still remember your eyes,

Within loud uproar,

Mother, I still remember your jingles,

In this restless life,

Mother, I still remember your cuddle, 

As the TIME hurts,

Mother, I still remember your gentle pat,

Lot many hurdles tumbling me so hard, 

"Take Care!! My Son"

Mother, I still remember your gracious words,

World left me with tearful eyes,

Mother, I still remember your sweet scold,

Yet to be quenched this Thirst eternally,

Mother, I still starve for your stream of mercy,

"मातृ देवो भव्"

Brought to you by : Ocean Of The Emotions

Copyright 2015

એક પહેલી ખરી થઇ!!!!

એક પહેલી ખરી થઇ, 

રાતો કેમ નાની થઇ ગઈ ?

તમને જોવા માટે પ્રભાત પણ વહેલી થઇ ગઈ,

એક પહેલી ખરી થઇ,

ફુલો ની સુવાસ કેમ જાણીતી થઇ ગઈ?

ફુલો એ ઉધાર સુગંધ પણ તમારી લઇ ગઈ , 

એક પહેલી ખરી થઇ,

તકદીર સ્પષ્ટ  કેમ વંચાતી થઇ ગઈ?

મારી રેખા ઓ હથેળી તમારી માં સમાતી ગઈ, 

એક પહેલી ખરી થઇ,

આપણી કવિતા કેમ ધબકતી થઇ ગઈ?

મારા શબ્દો ને તમારા ભાવ થી  એ જીવતી થઇ ગઈ, 

એક પહેલી ખરી થઇ,

અધુરી લાગતી આ સફર કેમ પૂર્ણ થઇ ગઈ?

રસ્તા માં એક મુલાકાત આપણી થઇ ગઈ,

એક પહેલી ખરી થઇ,

પાંપણે આવી ને બેઠા તમે, ને વગર વરસાદે, 

નયનો માં ઇન્દ્રધનુષ અંકિત કરતી ગઈ,

એક પહેલી ખરી થઇ,

હાજરી મારી કેમ ગેરહાજરી થઇ ગઈ?

મારી લાગતી ઝીંદગી આ સંપૂર્ણ તમારી થઇ ગઈ,

પહેલીઓ માં પણ પામ્યો હું તમારો અખૂટ પ્રેમ,

ખરેખર શ્રદ્ધા પણ મારી હવે તમારા માં વધારે થઇ ગયી,

:પ્રણવ 

07/05/2015

Feel the Difference!!!!!

Today is 1st may, "Gujarat Day". On this historical and auspicious day I inspired to write something interesting. Please praise my effort if you like it. [For English: Scroll Down...]

આ લેખ અનુભૂતિઓ ને અભિવ્યક્ત કરતો એક પ્રયાસ છે, અને આપણે સૌ જાણીએ  એમ અનુભૂતિઓ ની વ્યાખ્યા અને સીમાંકન દરેક મનુષ્ય માટે અલગ અલગ હોઈ છે. અને કદાચ આ સંતુલન ને સતત જાળવી રાખવા માટે આપણા મહાન ગ્રંથો અને પૂર્વજો ની સાચી સમજણ અને ડાહપણ ના આશિષ મનુષ્ય જાતી ને એમના સર્જનકાળ થી અવિરત અને અખૂટ પ્રમાણ માં મળતા રહ્યા છે.

ખુબ જ રસપ્રદ તફાવત મારી સમક્ષ આશીર્વાદ ની જેમ આવી ચડ્યો, સાચું કહું તો બધો જ શ્રેય મારા એ શાણા અને સાચા જ્ઞાની મિત્રો ને જાય છે કે જેમની સાથે હું થોડી ક્ષણો વિતાવું છું એ જાણવા કે જીવન જીવવા નું સાચું અધ્યાત્મિક જ્ઞાન શું છે? ખરેખર આ વિમર્શ થી એક નવી જ કુતુહુલતા ખીલી ઉઠી અને ઉદય થયો એક ધેર્ય નો જે સારથી બન્યા મારા વિચાર કુશળતા અને કર્મ ના. કદાચ મારો પ્રયાસ તમને આ જ્ઞાન પીરસવાનો સાર્થક નીવડે.

ચાલો આપણે થોડાક એવા શબ્દો લઇ એ જે આપણા રોજમરોજ ના કાર્ય કે અનુભૂતિઓ કે ઉર્મીઓ સાથે ગૂઢ રીતે ગૂંથાયેલા છે. કમનસીબી ક્યારેક એ હોઈ છે કે સાચી સમજણ ના અભાવ ના પ્રભાવ હેઠળ આપણે એને છૂટ થી વાપરીએ છીએ. દરેક મનુષ્ય પોતાના સ્વભાવગત સમજણ ના વહાણ માં સફર કરતો હોવાથી આ ઘણી વાર એટલું સંગત થઇ જાય છે કે આ સીધી અણસમજણ આપણને દોરી જાય છે ગેરસમજણ સુધી, અને ત્યારે જન્મ લે છે એક મોટો અને ખોટો પરિસંવાદ. માત્ર એ કાફી છે ખોટા અર્થઘટન ના આવિષ્કાર માટે. અને અંત માં એક સાચા અને ફળદ્રુપ વિચાર નું બાળમૃત્ય થાય છે. આટલું નુકશાન થઇ જાય અને આપણે સાવ અજાણ પણ હોઈએ. શું આ ખરા અર્થ માં વિચાર માંગી લે એવું નથી???

બસ એક જ હૃદયપૂર્વક ની અરજ છે કે "તફાવત ને અનુભવો અને યોગ્ય રીતે અનુસરો". મારા માટે આ કામ કરી રહ્યું છે, થોડું ધીમે પણ સાચી દિશા માં તો છે જ!!!!!

• અડગતા - જિદ્દ 
• પ્રતીતિ  - સમજૂતી 
• અસફળતા - નિષ્ફળતા 
• પ્રેમ - મમત્વ 
• શ્રદ્ધા - માન્યતા 
• વિચારશીલ - ગંભીર
• કુતુહુલતા - શંકાશીલતા
• પ્રભાવ - આકર્ષણ 
• અનોન્ય - પરાધીન 
• વિલીન - મિલન 
• મહેચ્છા - ઈચ્છા 
• અત્મસંમાન - અભિમાન
• અનાસક્તિ -  પરિત્યાગ 
• શિક્ષણ - પ્રશિક્ષણ 
• જ્ઞાની  - સાક્ષર 
• પરિવર્તન - પુન:રચના 
• મોક્ષ - સ્વતંત્રતા 
• વિકસવું - ફેલાવું 
• શીસ્ત્બધતા - કંટાળાજનક નિત્યક્રમ 
• શહાદત - જેહાદત 
• અહિંસા - સહનશીલતા 

મિત્રો, મારો આશય અહીં શબ્દો અને તેના ભળતા અર્થો સાથે રમી અને તમને ગેરમાર્ગે દોરવાનો બિલકુલ નથી.  અને મારું એટલું સામર્થ્ય પણ નથી કોઈ પણ ભાષા પર, પણ એક પ્રયાસ આરંભ્યો છે અહીં શબ્દો ના અર્થો વચ્ચે રહેલી આ પાતળી ભેદરેખા ને સમજવાની કુશળતા વિકસવાનો. આ શબ્દો ના તો એક બીજા ના સમાનાર્થી છે કે ના તો વિરુધાર્થી. દરેક શબ્દ અહીં અનન્ય છે અને એ એક માત્ર દિશા માં જ લઇ જાય છે. કમનસીબે આપણે જ એમને આપણી અનુકુળતા પ્રમાણે એકબીજા ના સ્થાને બેસાડી ને પરિસંવાદ ની શરૂઆત કરીએ છીએ. અહીં મહત્વપૂર્ણ એ છે કે આ પાતળી ભેદરેખા ને સન્મ્માન આપી ને શબ્દ ના સાચા અર્થ ને  પરિપૂર્ણ જીવતા શીખવું જોઈએ.

વિશ્વ એક્દમ અલગ છે જો એને સાચી દિશા માંથી જોઈએ તો. કુદરત ના નિયમ પ્રમાણે હમેશા એક સાચી ને એક ખોટી ને એક "ભ્રામક "દિશા હોઈ છે. પણ આ સાથ આપણો સઘળો પુરુષાર્થ આ સાચી દિશા શોધવાનો જ હોવો જોઈએ. જ્યાં માત્ર અને માત્ર ફક્ત સત્ય જીવે છે અને પાંગરે છે. 

==================================================================

With all grace for all my English reader. I put effort to translate, hope that you may praise.

==================================================================

This blog is belongs to emotions, and for every human the definition of emotions are different and severity too. To calibrate the balance of society timely our holy scripture and wisdom of our Ancestors blessing us flawlessly and abundantly since the time of human revolutions.

Very interesting difference I came across recently, all credit must go to the wisdom of people with whom i am interacting and discussing the spiritual aspect of the life. This blossomed curiosity and developed kind of patience in my act and thought process. Hope that it must help you as well.

Let me take you to few of the words of act/emotion which we are using our in our routine. We are using them without understanding them. As human we are floating on different platform of understanding. This is very crucial because the sheer non-understanding leads to Misunderstanding which gives birth to Miscommunication which at last Misinterpreted and ending with Resistance against the acceptance of idea.This causes the death of a true and fruitful idea at first instance only. So this damages a lot keeping us unaware about the consequences of it, how much critical and serious is this? Isn't it!!!!!!!!

An Urge is to Feel the Difference and Fill the Gape, it started working for me at slow pace but in right direction.

• Firmness - Stubbornness
• Conviction - Compromise
• Un-Success - Failure
• Love - Attachment
• Faith - Belief
• Sensible - Serious
• Curiosity - Suspicion 
• Influence - Attraction
• Interdependence - Dependence
• Merge - Meet
• Ambition - Desire
• Self Respect - Proud
• Detachment - Abandonment 
• Education - Training
• Knowledgeable - Literate
• Transform - Reshape
• Liberation - Independence
• Evolve - Grow
• Discipline - Monotonous Routine
• Martyrdom - Terrorism
• Non-Violence - Tolerance

Friends, my intention here is not to play with the words. I don't think that I mastered the language, but I am surely in process of mastering the skill of interpreting the "THIN LINE" between all of above. They are not Synonym or Antonym of each other. All of them controls UNIQUE action, unfortunately we seldom use them interchangeable in our communication. It is essential to respect that "THIN LINE" and live with the right meaning. 

World is always different if we see it from other side. In the Law of Nature there is always a RIGHT and a WRONG and a "In-BETWEEN" side, and all our effort we should put to identify the "RIGHT" side. The side where TRUTH breaths and exists. 

==================================================================

Created an emotion, Look at the picture. 

How does we interpret it matter a lot. 

Is it Parting or Welcoming?

Brought to you by : Ocean Of The Emotions

Copyright 2015

Feeling Alone!!!

Feeling Alone!!! 

Indeed we are not alone in the world, even though frequently we feel alone. This is an awkward feeling, when we are crowded and very much alone too. 

Loneliness is not antonym of togetherness even though it sounds like that. Emotionally being alone is more mental where we stop experiencing our own reflections. It rises the feeling of missing an important substance of our life. Something or someone, is so influential and precious for us, and it no longer exists in vicinity. Advisable is not to ruminate in this state and migrate towards the feeling of lack of possession of something or someone. Rather than surrendering our emotion to the feeling of lost or abandoned,  we should better embrace the powerful memories of those moments, and cherish the essence of the emotional relation we hold within our heart. 

Lone stands for "Love the One" not for the "Lost One". 

The One is always there within. Even though we feel alone physically, but never be alone mentally. It is an experience to live with, it teaches us how to conquer our BELIEF and transform it to the FAITH towards the element which is angelic for our existence and state of mind.

I expressed my feelings in a Poem. Humble request to read it multiple times. You may find the fragrance uncovered here. Also shared some of my white-board creation with it. 

ક્ષણ નો પણ વિરહ વિચાર્યો ન હતો,

ને આ વરસો નું અંતર અનુભવી રહ્યો,

ક્યાંક મને જ મારો ખાલીપો નડી રહ્યો...

ટહુકા નો સન્નાટો વિચાર્યો ન હતો,

ને સ્મૃતિઓ ના ઝરણા નું વહેણ સાંભળી રહ્યો, 

ક્યાંક મને જ મારો ખાલીપો નડી રહ્યો...

નયન નો પલકારો વિચાર્યો ન હતો,

ને બંધ આંખે હું ચોધાર રડતો રહ્યો,

ક્યાંક મને જ મારો ખાલીપો નડી રહ્યો...

આંગળીઓ ની અનુપસ્થિતિ વિચારી ન હતી,

ને મારી જ હથેળી માં હું પડી રહ્યો,

ક્યાંક મને જ મારો ખાલીપો નડી રહ્યો...

પારીજાત ના અભાવ નું પ્રભાત વિચાર્યું ન હતું,

ને મારું આરુષ બની ખુદ ને જગાડતો રહ્યો,

ક્યાંક મને જ મારો ખાલીપો નડી રહ્યો...

કાવ્ય પંક્તિ માં આવી વેદના વિચારી ના હતી,

ને આમ મારા સાંત્વન માટે કવિતા લખતો રહ્યો,

ક્યાંક મને જ મારો ખાલીપો નડી રહ્યો...

એક હોવા છતાં અનેક માં વહેચાવું વિચાર્યું ન હતું,

ને આ ડર થી મુજ માં તમને સંતાડતો રહ્યો,

ક્યાંક મને જ મારો ખાલીપો નડી રહ્યો...

I tried to express above emotions in English, I tried to give justice to the words and emotions

Never thought even parting for a moment,
Keep afflicting the distance of years,
Feel that my loneliness makes me sufferer....

Never thought a dead silence of chirping,
Keep hearkening a sweet sound of memories spring,
Feel that my loneliness makes me sufferer....

Never thought a blink of the eye,
Keep flooding awfully within closed eyes,
Feel that my loneliness makes me sufferer....

Never thought vacuum of calm fingertip,
Keep shelving own-self in my only palm,
Feel that my loneliness makes me sufferer....

Never thought a dawn without Night Flowering aka "Parijat",
Keep awakening own being first ever sun-ray each morning,

Feel that my loneliness makes me sufferer....

Never thought a grievous line crafted in my poem,
Keep enchanting the poem of life to heal myself,
Feel that my loneliness makes me sufferer....

Never thought an immeasurable separation even we are inseparable ,
Keep obscuring you as I terrified with that fear,
Feel that my loneliness makes me sufferer....

Brought to you by : Ocean Of The Emotions

Copyright 2015